Για τους περισσότερους από εμάς η λέξη «συγχώρεση» δεν υπάρχει στο λεξιλόγιό μας. Προτιμούμε να πούμε στους εαυτούς μας ότι έχουμε αδικηθεί, ότι έχουμε γίνει θύμα και γι’ αυτό πρέπει να κρατούμε κακία για πάντα. Η συγχώρεση είναι επιλογή, είναι μια απόφαση που παίρνεις για τον εαυτό σου και για κανέναν άλλο. Η δυσαρέσκεια που αισθάνεσαι για κάποιον δεν θα εξαφανιστεί από μόνη της. Όσο κρατάς τον εαυτό σου πίσω από το να συγχωρέσεις, παραμένεις αιχμάλωτος σε μια συναισθηματική φυλακή. Είναι επιλογή σου να απελευθερωθείς. Η συγχώρεση έχει παρερμηνευτεί ως λέγοντας ότι αυτό
που σου έκαναν ή είπαν ήταν εντάξει, κάτι απολύτως λανθασμένο. Αντί να κρατάς μέσα σου αυτό που έχει συμβεί, δώσε στον εαυτό σου την άδεια να προχωρήσει με τη ζωή σου. Κάνοντας την επιλογή να συγχωρήσεις δεν σημαίνει ξαφνικά ότι θα ξεχάσεις πώς κάποιος σε πλήγωσε και πώς σε έκανε να νιώσεις.
Συγχώρησε τους που έβγαλαν το θυμό ή το φόβο τους πάνω σου.
Συγχώρησε τους που πέφτουν θύμα των συναισθημάτων τους.
Συγχώρησε τους γιατί αν δεν το κάνεις, αυτοί θα κερδίσουν και εσύ θα χάσεις.
Αυτό είναι κάτι που κάνεις για τον εαυτό σου, και για κανέναν άλλο. Μην περιμένεις να απομακρυνθεί η πικρία που κρύβεις μέσα σου, γιατί αυτό δεν θα συμβεί. Παρά να επιτρέπεις σε άλλους να υπαγορεύουν τα συναισθήματά σου και τελικά να σε ελέγχουν, συγχωρώντας τους, δίνεις στον εαυτό σου την άδεια να προχωρήσει με τη ζωή σου, και κάνοντας αυτό, δεν επιτρέπεις πια να σε κρατούν αιχμάλωτο.
Θυμήσου, το να παραμένεις με την πικρία και τον θυμό είναι σαν να πίνεις δηλητήριο περιμένοντας το άλλο άτομο να πεθάνει.